Λένε πως το όνειρο μέχρι να ολοκληρωθεί περνάει μέσα από διάφορες μορφές και καταστάσεις. Σα μία κάμπια που περνάει ολόκληρη διαδικασία μέχρι να γίνει πεταλούδα… Όμως αν το σκεφτούμε καλύτερα έτσι είναι. Ο καθένας πασχίζει ν’ αποτινάξει το κουκούλι της επιφανειακής ζωής του ώστε να πετάξει προς εκείνη την ελευθερία, που του χαρίζει η εκπλήρωση…
Μπαμπά… Σου γράφω από ανάγκη. Σε πλάθω στο μυαλό μου και σε ζωγραφίζω λες και κάθεσαι απέναντι μου. Αυτή τη στιγμή. Άκουσε όλ’ αυτά που έχω να σου πω. Και μη με διακόψεις, γιατί στο μυαλό και στη καρδιά μου έχουν γίνεις πολλές αντανακλάσεις. Ξέρεις γιατί πράγμα μιλάω; Για όλα εκείνα τα λόγια που δεν…
…’Όλοι έχουμε δύο ζώες… Μία που μας τη δίνουν και μία που μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας…’’ Μαίρη Κάρπεντερ Και κάπου εκεί ανάμεσα στις δύο ζωές πρέπει να βρεις την ισορροπία για ν’ απαλαχθείς από τις διδαγμένες αντιλήψεις του κύκλου σου και των ανθρώπων σου… φορώντας μανδύα ως άλλη κοκκινοσκοφίτσα… θα χρειαστεί να βρεις τι…
Έχουν μπερδευτεί πολύ…οι συναισθηματικές εποχές μου… Ξυπνάω. Πιάνω το πρόσωπό μου. Είμαι καλά. Κοιτάω δίπλα μου, να δω τους ανθρώπους μου. Είναι κι αυτοί καλά. Χαμογελώ. Άλλη μία μέρα που θα βιώσω την αίσθηση της δημιουργίας…(σκέφτομαι) ΟΙ λέξεις μου ξεχύνονται σα χείμαρρος ώστε να γραπωθούν σε κάποιο χαρτί… Ανοίγω τηλεόραση… Διαβάζω εφημερίδα. Μαθαίνω τα νέα.…
Σήμερα είμαι ο Χρήστος, είμαι ο Γιώργος… είμαι η Φωτεινή… είμαι παππούς.. είμαι γιαγιά… είμαι γιος… είμαι πατέρας… είμαι κόρη… είμαι αυτός που είναι κλεισμένος μέσα στο σπίτι εδώ και 11 μέρες… και μπορεί να μη σου μιλώ…μπορεί να έχω ξεχάσει πως είναι το χαμόγελο των ματιών σου… αλλά θ’ ανταμώσουμε σύντομα…μόλις τελείωσει όλο αυτό……
Αν συμβούν καλά πράγματα στη ζωή σου, είσαι ευτυχισμένος. Αν πάλι δεν έρθουν τα πράγματα, όπως τα υπολογίζεις, είσαι δυστυχισμένος… ως πότε θα πιστεύεις ότι η ευτυχία είναι θέμα των συγκυριών και της τύχης; Ως πότε θα πιστεύεις, ότι η ευτυχία έρχεται με τη μέρα και φεύγει με τη νύχτα; Έως τώρα άφηνες τις τρεις…
Ήταν κάτι που το λέγαμε ως θεωρία… συναντιόμασταν… και από τις τόσες ανούσιες κουβέντες που ανταλλάζαμε, λέγαμε και εκείνο το ‘όλα μπορεί ν΄ αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη΄… δεν το πιστεύαμε, απλά το λέγαμε, μπας και συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που έχουμε στις ζωές μας αξίζουν πολλά. Η καθημερινότητα αξίζει πολλά. Η καλημέρα το…
Προσπάθησε να γίνεις στυλοβάτης… Κουβάλα εσένα, τα προβλήματα σου, τους εγωισμούς σου. Κουβάλα τις δυνάμεις σου, τις δυνατότητες σου και όλες σου τις επιτυχίες. Κουβάλα το άγνωστο που θα διαβείς. Το παρελθόν σου. Το παρόν που διανύεις. Κουβάλα τις ιδέες σου, τα νιάτα σου και το μέλλον που θέλεις να φτιάξεις. Κουβάλα τον άνθρωπο που…
Εκείνες τις στιγμές που φάνηκε αδύνατο, εσύ το μπόρεσες. Εκείνες τις βροχές που στάθηκες χωρίς ομπρέλα ήταν να γίνεις μούσκεμα, μα τελικά δεν βράχηκες. Εκείνες τις άφθαρτες κι’ ανήμπορες, ξεχασμένες στο χρόνο αναμνήσεις που φοβήθηκες να κοιτάξεις στα μάτια, εσύ τις κοίταξες. Κι εκείνα τα λουλούδια που είχαν τόσα αγκάθια πάνω τους…δεν θ’ άπλωνες το…
Πόσες φορές είπα δε θα το κάνω; Πόσες στιγμές έκανα πίσω, ενώ είπα θα προχωρήσω; Αναλύοντας εμένα. Αποδομώντας τη ζωή μου. Νόμιζα πως ζούσα. Νόμιζα πως είχα αντοχή στο χρόνο για να τολμήσω αύριο, μεθαύριο…ποιος ξέρει… Παντώς εγώ, δεν ήξερα, γιατί όλο με την αναβολή έκανα παρέα. Έχτιζα τις σχέσεις, ζωγράφιζα τις εικόνες και χαρακτήριζα…
