https://cosmomag.gr/%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%83/%cf%84%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%8d%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-life-coach/…
Έτσι αφαιρετικά… Αφαίρεσα τους ακατάλληλους… που δεν έβλεπαν τον ήλιο παρά μονο σύννεφα. Αφαίρεσα τους άσπλαχνους… που δεν ένιωθαν συναισθήματα παρά μόνο λογικές εξηγήσεις. Αφαίρεσα τους αδιάφορους… που για διάφορους λογους μου ξοδεύαν ενέργεια. Αφαίρεσα τους άλογους… που χωρις λογική μου χαλούσαν τη μέρα, τις στιγμές, την ίδια τη ζωή. Αφαίρεσα τους αμόλυντους… γιατί με…
Είναι Κυριακή. Βγες έξω. Πιες ένα μυρωδάτο καφέ. Μύρισέ τον και κλείσε τα μάτια. Άφησε τη σκέψη σου να κάνει το ταξίδι της. Φάε ένα γλυκό. Κάνε τον ουρανίσκο σου να σ’ ευγνωμονεί. Χόρεψε. Άφησε ένα τραγούδι να σε μαγέψει. Άφησε καινούργιους ανθρώπους να σε γνωρίσουν. Μη μένεις στα παλιά. Τα παλιά, παλιώνουν και πολλές…
Όπως ένα καρουζέλ έτσι γυρνά η ζωή μας… και στο διάβα της συναντά πολλά. Κάθε γύρα που κάνεις, χάνεις κι από δυο ανθρώπους. Μα ήσασταν μαζί πάνω στο άλογο και γελούσατε σα μικρά παιδιά. Πως είναι δυνατόν να εξαφανιστήκαν τόσο γρήγορα; Όσο γυρνάει ο τροχός, τόσο εύκολα αλλάζουν οι εποχές. Αλλάζουν τα χρόνια…αλλάζουμε κι εμείς……
Ζούμε μία πρωτόγνωρη τρέλα. Μια σκοτεινή καθημερινότητα που το φως της…λείπει… Βαδίζουμε στο άγνωστο χωρίς βάρκα και χωρίς κουπί. Βαδίζουμε στο ατέρμονο χωρίς ανάσα λες και το μακροβούτι δε δείχνει την επιφάνεια του νερού… Όλα μοιάζουν σαν ένα δέντρο που χάνει τα φύλλα του. Ένα-ένα το εγκαταλείπουν. Φύλλο νούμερο 1 Απομόνωση. Την αντέξαμε… Φύλλο νούμερο…
Ήθελα να με γνωρίσω. Είπα είμαι μικρός, έχω χρόνο μπροστά μου. Ήθελα να με μάθω… Είπα δεν πειράζει, αύριο θα έχω μια ευκαιρία να συστηθώ στον εαυτό μου. Πέρασαν στιγμές. Προσπέρασαν ευκαιρίες. Λάθος άνθρωποι θα πεις μου χαλούσαν τις γιορτές…μα ο λάθος άνθρωπος ήμουν εγώ… Έφτασα στη μέση ηλικία και έσπασα στα δύο τη ζωή.…
Εισαι η κόρη μου. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την τρέλα… Με πιάνει τρέλα…Ναι! Γιατί βγήκες από μένα…ζεις με μένα…και θα ζεις μετά από μένα… Με πιάνει τρέλα γιατί ήμουν εκει όταν για πρώτη φορά μου χαμογέλασες. Όταν για πρώτη φορά μ’ αγκάλιασες κι εγω έκλεισα τα μάτια και ταξίδεψα στ’ όνειρό σου. Ξέρεις…
Επικοινωνία. Έννοια άγνωστη… Οι άνθρωποι δυσκολεύονται. Ζορίζονται στο ν’ ακούσουν… Γιατί επικοινωνώ δε σημαίνει, μιλάω. Σημαίνει αφουγκράζομαι. Ανοίγω τους ορίζοντες μου, ώστε οι ορίζοντες του άλλου να χαράξουν πορεία και να ζωγραφιστεί ο χάρτης μας. Χάρτης σημαίνει προορισμός. Προορισμός προς την πνευματική συνένωση και την ουσιαστική συνεύρεση των δρόμων μας. Ο Μπουκάι το λέει εύστοχα.…
Φτιαγμένες συνειδήσεις. Διδαγμένες ονειροπαγίδες. Βγήκες εξω, θέλεις να μιλήσεις… μα σου έκλεισαν το στόμα καταιγίδες… Δε μιλάω, δεν ακούγομαι, δε χαίρομαι.. σ ‘ ένα κόσμο τόσο άδειο αχνοφαίνομαι… Ίσως ειναι ευκαιρία να κοπιάσεις.. Ισως είναι τρικυμία να βουλιάξεις. Ίσως είναι ένα τρένο που δεν πρόλαβες… Ίσως ειναι ένα έργο που δεν πρόβαρες… Ίσως κάποτε το…
Τι εννοούμε με την έκφραση ‘ο κύβος ερρίφθη’; Ας ξεδιπλώσουμε το κουβάρι της Αριάδνης…. Όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι η λέξη επιλογή έχει βαρύνουσα σημασία. Η λέξη επιλογή, κρύβει μέσα της μία άλλη έντονη περπατησιά μας. Τη λέξη ευθύνη… Άρα επιλέγω όχι μόνο τι θα κάνω ή τι δεν θα κάνω…όχι μόνο τι θα πω ή…
