Όπως ένα καρουζέλ έτσι γυρνά η ζωή μας…

και στο διάβα της συναντά πολλά.

Κάθε γύρα που κάνεις, χάνεις κι από δυο ανθρώπους.

Μα ήσασταν μαζί πάνω στο άλογο και γελούσατε σα μικρά παιδιά.

Πως είναι δυνατόν να εξαφανιστήκαν τόσο γρήγορα;

Όσο γυρνάει ο τροχός, τόσο εύκολα αλλάζουν οι εποχές.

Αλλάζουν τα χρόνια…αλλάζουμε κι εμείς…

Κι όσο ξέγνοιαστοι ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι, τόσο ρυτιδιάσαμε από τις σκοτούρες τις πολλές…

Δε ζήσαμε στιγμές όπως τους άξιζε.

Δε βρήκαμε μπαλόνια όπως τα θέλαμε και ξεφούσκωσαν οι έρωτες, οι φιλίες και οι δεμένες οικογένειες…

Ρωτήσαμε για την ευτυχία.

Ψάξαμε για το ιδανικό.

Φάγαμε τα μούτρα μας πέφτωντας από το άλογο.

Σηκωθήκαμε πάλι και μας παρέσυρε η μουσική.

Ελπίδα μας καθοδήγησε.

Όνειρα που φτιάξαμε σε χαρτόνι και τα βάλαμε στην τσέπη μας, για να μη ξεχνάμε το δρόμο.

Και κάθε φορά που γυρνούσε η ρόδα, έπεφτε κι από ένα όνειρο σα διάττοντας αστέρας.

Κάθε φορά που γυρνούσε η ρόδα ξεθώριαζε ο εαυτός που θέλαμε να φτιάξουμε…

Μείναμε εμείς, το άλογο και το γύρισμα.

Όσο αιθεροβάνων κι αν με πεις, θα συνεχίσω πάνω σε αυτό το καρουζέλ.

Έχω γίνει το καρουζέλ.

Γιατί έτσι γυρνά η ζωή μας…

Έμαθα πως εδώ το χτες μου θα συναντήσει το σήμερα… και πως το αύριο θα με βρει να προσπαθώ να τα χτίσω όλα από την αρχή.

Αν δεν τα καταφέρω να βρω συνοδοιπόρους, τουλάχιστον θα με θυμάσαι…

Θα με θυμάσαι γιατί το καρουζέλ δεν το ξεχνάς.

Το κουβαλάς από παιδί μέσα σου.

Όσο γυρνάει ο τροχός, τόσο εύκολα αλλάζουν οι εποχές.

Αλλάζουν τα χρόνια…αλλάζουμε κι εμείς…