Εισαι η κόρη μου.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την τρέλα…

Με πιάνει τρέλα…Ναι!
Γιατί βγήκες από μένα…ζεις με μένα…και θα ζεις μετά από μένα…
Με πιάνει τρέλα γιατί ήμουν εκει όταν για πρώτη φορά μου χαμογέλασες.
Όταν για πρώτη φορά μ’ αγκάλιασες κι εγω έκλεισα τα μάτια και ταξίδεψα στ’ όνειρό σου.

Ξέρεις πόσο βράδια σου τραγουδούσα και κοιμόσουν ακούγοντας την καρδιά μου;
Ξέρεις τί διαπίστωσα αυτά τα βράδια;
Ότι εσύ είσαι η καρδιά μου.
Εσύ μου άνοιξες την καρδιά μου διάπλατα κι αν ήθελα να είμαι μία φορά καλός άνθρωπος, για σένα θα προσπαθήσω παραπάνω.
Θα χτίσουμε πύργους στην άμμο, θα κρατιόμαστε σφιχτά όταν θα ρίχνει κεραυνούς και θα γελάμε δυνατά όταν θα κάνουμε φούσκες από σαπουνάδα.

Με πιάνει τρέλα γιατί σε γνωρίζω ένα χρόνο και δε σε χορταίνω… σε φιλάω ρουφηχτά, σε γαργαλάω… και σ’ αγαπάω κάθε μέρα σα να μην υπάρχει αύριο…

Είμαι μικρός μπροστά σου κι ένα σου χάδι με κάνει να νιώθω σα το πρίγκηπα που φρόντιζε το τριαντάφυλλό του.
Ένα σου βλέμμα και γυρνάω όλο τον κόσμο ανάποδα.
Είμαι ο μπαμπάς σου και είσαι η κόρη μου…

βγήκες από μένα…ζεις με μένα…και θα ζεις μετά από μένα…

Εισαι η κόρη μου.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την τρέλα…