Φτιαγμένες συνειδήσεις.
Διδαγμένες ονειροπαγίδες.
Βγήκες εξω, θέλεις να μιλήσεις… μα σου έκλεισαν το στόμα καταιγίδες…
Δε μιλάω, δεν ακούγομαι, δε χαίρομαι.. σ ‘ ένα κόσμο τόσο άδειο αχνοφαίνομαι…
Ίσως ειναι ευκαιρία να κοπιάσεις..
Ισως είναι τρικυμία να βουλιάξεις.
Ίσως είναι ένα τρένο που δεν πρόλαβες…
Ίσως ειναι ένα έργο που δεν πρόβαρες…

Ίσως κάποτε το έπαιζες σπουδαίος, μα στο τέλος σου χρεώσανε το δέος…
Ίσως κάποτε να γνώριζες τη φύση σου και να έπιανες το χέρι στο κορίτσι σου..
Ίσως κάποτε πουλούσες αεροπλάνα και θα πούλαγες την ίδια σου τη μάνα…
Ίσως κάποτε θα μ’ ερωτευθείς για τις λέξεις που δεν πρόλαβες να πεις..
Ίσως κάποτε δεν ειδες το ταλέντο μου και μου γύρισες την πλάτη και στο έργο μου…
Ίσως κάποτε αρχίσεις να μορφώνεσαι και στις λέξεις που θα γράφω …. θα γραπώνεσαι …