Ήταν κάτι που το λέγαμε ως θεωρία… συναντιόμασταν… και από τις τόσες ανούσιες κουβέντες που ανταλλάζαμε, λέγαμε και εκείνο το ‘όλα μπορεί ν΄ αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη΄… δεν το πιστεύαμε, απλά το λέγαμε, μπας και συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που έχουμε στις ζωές μας αξίζουν πολλά.

Η καθημερινότητα αξίζει πολλά. Η καλημέρα το πρωί στον άνθρωπο που σου έφτιαχνε τον καφέ, άξιζε πολλά. Εκείνος ο αχνιστός καφές που απολάμβανες χαζεύοντας στον κινητό σου τις διάφορες ανοησίες, χαραμίζοντας χρόνο από τις πραγματικές εικόνες της ζωής. Έλεγες τι μπορεί ν’ αλλάξει και άφηνες λόγια, στιγμές και ανθρώπους στο περιθώριο ζώντας περισσότερο σε μία εικονική πραγματικότητα. Εκείνη όμως η ροή της καθημερινότητας που τριγυρνούσε γύρω σου, άξιζε πολλά.

Θυμάσαι εκείνεις τις ώρες που σπαταλούσες να γκρινιάζεις για το τι δεν έχεις, πόσα θέλεις να κάνεις, πόσο σου φταίνε οι γύρω και πόσο σ’ έχει αδικήσει η ζωή;

Μόλις ερχόταν η ώρα σου, οι ευκαιρίες σου…δεν τις άρπαζες, γιατί είχες βυθιστει σ’ ένα τέλμα και λειτουργούσες σαν μία σύγχρονη drama queen… τρεφόσουν από την αρνητικότητα…τρεφόσουν από τα μη και τα δεν… να θυμάσαι πως εκείνες οι αποφάσεις που δεν πήρες και εκείνες οι ευκαιρίες που δεν αξιοποίησες, αξίζαν πολλά…

Δεν σκέφτηκες να δεις τη ζωή από το παράθυρο της… Δεν άνοιξες την κουρτίνα της και δεν καλωσόρισες τον ήλιο τα πρωινά… Αύριο έλεγες θα το κάνω… Αύριο έλεγες θα προσπαθήσω… και να που το αύριο … σ΄ έκλεισε μέσα σ’ ένα σπίτι… εξαιτίας μία παγκόσμιας κατάρας για τις πράξεις των ανθρώπων που βαφτίστηκε πανδημία… τώρα έχεις όλο το χρόνο να ζήσεις με το κινητό και την εικόνική πραγματικότητα σου.. και εσύ σκέφτεσαι εκείνες τις στιγμές που αξίζαν πολύ… τι έκανες τότε… και πόσο άδοξα χαράμισες ζωή από τa χρόνια σου… σου έχω ευχάριστα νέα… και πάλι μπορείς να σωθείς…

Έχεις 86.400 δευτερόλεπτα ημερησίως για ν’ αναλογιστείς την καινούργια ζωή που θέλεις να φτιάξεις όταν θα λήξει όλο αυτό… Έχεις μία τράπεζα χρόνου που μπορείς να κάνεις τις καθημερινές σου καταθέσεις για να βγεις μία φορά νικητής… Να βγεις νικητής αφού νικητή στη ζωή δεν σε κάνει το ακριβό ρολόι που φοράς, ούτε το καινούργιο αμάξι που αγόρασες. Νικητή στη ζωή σε κάνει η φιλοσοφία του να χαίρεσαι τους ανθρώπους σου… Τα χαμόγελά τους και την φύση τους. Άνθρωπός σου μπορεί να ήταν εκείνος ο τύπος που σου σέρβιρε τον καφέ το πρωί και να μην το κατάλαβες ποτέ… Ξεκίνα να φτιάχνεις κορδέλες και γράψε πάνω τη λέξη ‘σημαντικός’.
Σκέψου που θα τις δώσεις, όταν τελειώσει όλο αυτό…

Αν μείνουμε για καιρό μέσα στο σπίτι και μοιάσουμε σαν τους τυφλοπόντικες του εμφυλίου πολέμου που έζησε η Ισπανία τότε θα διαπιστώσεις ότι πολλοί άνθρωποι γύρω σου ήταν σημαντικοί και εσύ δεν τους έδωσες ποτέ κορδέλα… εσύ κοιτούσες το κινητό και έχανες 86.400 δευτερόλεπτα ημερησίως…

Ήταν κάτι που δεν το πιστεύαμε, απλά το λέγαμε… ότι όλα μπορεί ν’ αλλάξουν από την μία στιγμή στην άλλη…και να που άλλαξαν….