Βράδυ Χριστουγέννων.. Μία στιγμή που λαχταρώ κάθε χρόνο, είναι αυτή η στιγμή. Δεν θέλω να τελειώσει η αύρα της.. το νόημα της. Ίσως γιατί είναι δυσεύρετες αυτές οι σπίθες της φωτιάς στο τζάκι, δίπλα σε αγαπημένα πρόσωπα. Ο πατέρας μου θ’ αρχίσει να διηγείται πάλι, κάποια ιστορία. Η μητέρα μου θα εξηγεί γιατί δεν της…
Τους γουστάρω αυτούς τους καθημερινούς τρελούς. Έχουν προβλήματα ένα σωρό, όμως ακούνε μουσική στο τέρμα. Βγαίνουν βόλτα στο πάρκο και κάνουν στάση δίπλα σ’ εκείνο το λουλούδι που ανθίζει. Σου λένε καλημέρα, λες και σε ξέρουν. Χαμογελούν! Αν έχεις το Θεό σου. Χαμογελούν, ενάντια στη μαυρίλα της εποχής. Δεν προσπαθούν ν ‘ αρέσουν σε κανέναν.…
Είναι ωραίο να ανήκεις κάπου. Κάπου πραγματικά. Έχω συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να έχεις χρόνια κάποιους φίλους, όμως στην πορεία των ετών δεν ταιριάζεις. Δεν είναι όλοι άνθρωποι για το πέταγμα. Άλλοι συμβιβάζονται με μικρά βήματα. Εγώ όμως γεννήθηκα ελεύθερος και θέλω να πετώ. Έτσι λοιπόν βρήκα που ανήκω. Ανήκω σε κείνους τους ανθρώπους που θέλουν…
Στη ζωή δεν είναι ανάγκη να ξέρεις τι κάνεις, που πας, αν είναι σωστό. Δεν είναι ανάγκη να περιμένεις την έγκριση των γύρω και το συγκαταβατικό τους βλέμμα. Δεν είναι ανάγκη να εξηγεις για το μυαλό σου, γιατί το μυαλό σου, είναι αυτό που είναι. Έχει τέτοιο κράμα και τέτοια σκέψη. Δεν είναι ανάγκη να…
Ζούμε σε λάθος εποχή. Σε μία εποχή που δεν επιτρέπεται να δείχνεις άσχημος. Να δείχνεις απεριποίητος. Να δείχνεις ασήμαντος, γιατί αυτό δεν “πουλάει”. Να δείχνεις ανίκανος γιατί αυτό δεν κερδίζει κανένα. Να δείχνεις αδύναμος και να σε κάνουν τί; Αυτή η εποχή έχει χώρο για τους δυνατούς, τους “φαίνεσθαι”. Τους χλιδάτους. Τους φωνακλάδες χωρίς ουσία.…
Η ψυχική ηρεμία που νιώθω και που προσπαθώ ν’ αποκτήσω μεταφράζεται και μεταμορφώνεται σε πολλές στιγμές της καθημερινότητας μου. Κρατώ ένα δροσερό μαξιλάρι μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αναπνέω βουνίσιο αέρα, ανάμεσα από δέντρα και φωνάζω σα παιδί ένα μυστικό που δεν μπορώ να το πω αλλού. Ξεχνιέμαι όταν οδηγώ με μουσική. Νομίζω ότι βρίσκομαι στο παρελθόν…
Κάθε που δύει ο ήλιος γίνεται ένα μικρό θαύμα. Ξεδιπλώνονται όλα τ’ απόκρυφα και βιάζονται να ξεπηδήσουν. Έρωτες και πάθη. Σωστά και λάθη. Ζωή μισή που άφησες για το καλό των άλλων..και τώρα που πέρασε ο καιρός την θέλεις πίσω, γιατί δεν αντέχεις άλλο να παρατηρείς τις δύσεις..των ανθρώπων, των στιγμών και του χρόνου σου.…
Θέλει μαγκιά να είσαι διαφορετικός. Να προχωράς με αργά βήματα, όταν όλοι βιάζονται να γίνουν ” κάποιοι”. Να διαβάζεις για να βρεις τον εαυτό σου, ώστε μερικές σελίδες ν’ αρκούν για τη δική σου ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Να μην χρειάζεται να βγεις, να φανείς, να προβληθείς και να ζητάς την αποδοχή. Η αποδοχή είναι…
Είναι αυτή η ήσυχη νύχτα που σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα διορθώνονται. Όλα αλλάζουν. Νιώθεις αυτό το μαύρο της να σε διαπερνά και συγχέονται σκέψεις με συναισθήματα. Κάπου – κάπου νοσταλγείς. Κάπου – κάπου αδιαφορείς. Μα στο τέλος αυτό που είναι να έρθει, σε κατακλύει. Γιατί η νύχτα δεν σ’ αφήνει μονάχο. Σου φέρνει…
Η αγάπη. Όταν εμφανίζεται φέρνει τον εαυτό της. Όταν εξαφανίζεται παίρνει τον εαυτό της. Είναι το βασικό συστατικό για να μένουν μαζί δύο άνθρωποι. Δεν είναι ότι αλλάζουν οι άνθρωποι. Αλλάζει η αγάπη. Άλλες φορές γίνεται τιτάνια δύναμη και ενώνει ψυχές που μένουν μαζί ως το τέλος κι άλλες πάλι γίνεται απάτη και αναμνήσεις που…
