Βράδυ Χριστουγέννων..

Μία στιγμή που λαχταρώ κάθε χρόνο, είναι αυτή η στιγμή. Δεν θέλω να τελειώσει η αύρα της.. το νόημα της.

Ίσως γιατί είναι δυσεύρετες αυτές οι σπίθες της φωτιάς στο τζάκι, δίπλα σε αγαπημένα πρόσωπα.

Ο πατέρας μου θ’ αρχίσει να διηγείται πάλι, κάποια ιστορία.

Η μητέρα μου θα εξηγεί γιατί δεν της πέτυχαν τόσο καλά φέτος οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

Τ’ αδέρφια μου θα πειράζουν εμένα και εγώ εκείνα. Ενώ έχουμε μεγαλώσει μοιάζουμε εκείνα τα παιδιά που περιμένανε το δώρο και απορούσαν πώς θα χωρέσει ο Αη-Βασίλης από αυτό το τζάκι.

Και η στιγμή παγώνει. Παγώνει στο μυαλό μου.

Ως γνήσιος Συγγραφέας, συλλαμβάνω ένα ακόμη έργο και μία και μόνο λέξη αρκεί να ξεκλειδώσει τον πιο παλιό και σύγχρονο κόσμο που έχει ανάγκη ο καθένας μας.

Την Αγάπη..

Αγάπη.

Τι εύκολη λέξη να την προφέρεις, τι δύσκολη λέξη να την αποδείξεις, είχα γράψει στο πρώτο μου βιβλίο. Τώρα όμως είναι αλλιώς γιατί δεν την προφέρουμε εδώ μέσα στο χώρο. Τη νιώθουμε. την εκφράζουμε.. Άλλος με τις ιστορίες του, άλλος με τη συνεισφορά του στο τραπέζι και άλλος απλά και μόνο με την παρουσία του.

Είμαστε αυτή την ώρα γύρω γύρω από ένα τραπέζι μόνο αγαπημένα πρόσωπα. Ήρθε εκείνος ο αέρας της ζεστασιάς, όχι από το τζάκι, αλλά από την εκθαμβωτική ατμόσφαιρα της οικογενειακής θαλπωρής και ευτυχίας. Δεν είναι σίγουρο ότι θα ξανάρθουν τα Χριστούγεννα και θα είμαστε όλοι μαζί. Ήδη μας λείπουν πολύ, πολλοί αυτές τις γιορτές..

Υπάρχουν κενές θέσεις και στο σήκωμα του ποτηριού τους ευχαριστούμε που κάποτε μοιραστήκαμε μαζί τους τη χαρά και την απόλαυση..

Είναι απόλαυση να είσαι δίπλα στον Πατέρα, στη Μάνα και στ’ αδέρφια..

Στον Παππού και στη Γιαγιά..

Είναι βράδυ Χριστουγέννων και ξεπαγώνω τη στιγμή. Βάζω ένα ποτήρι κρασί να ευχηθώ σε όλους να είναι και πάλι εδώ του χρόνου.

Γιατί τους έχω ανάγκη. Χωρίς αυτούς δεν είναι ίδια τα Χριστούγεννα.

Πόσο ευγνώμων νιώθω που μπορώ να το ζήσω, που μπορώ να το δω.

Που μπορώ να συγχωρέσω και ν΄ ανοίξω την ψυχή μου, στη στιγμή που κολυμπάω.

Μία στιγμή που λέγεται Χριστούγεννα.

Είναι βράδυ Χριστουγέννων και εγώ πάω ν’ αγκαλιαστώ με όλους αυτούς γιατί έχω την ανάγκη να το κάνω τώρα που τους έχω δίπλα μου..ακόμη κι αν τα μελομακάρονα δεν πέτυχαν ..πέτυχε η Αγάπη και αυτό δεν περιγράφεται με άλλα λόγια ..