Τους γουστάρω αυτούς τους καθημερινούς τρελούς.

Έχουν προβλήματα ένα σωρό, όμως ακούνε μουσική στο τέρμα.

Βγαίνουν βόλτα στο πάρκο και κάνουν στάση δίπλα σ’ εκείνο το λουλούδι που ανθίζει.

Σου λένε καλημέρα, λες και σε ξέρουν. Χαμογελούν! Αν έχεις το Θεό σου.

Χαμογελούν, ενάντια στη μαυρίλα της εποχής.

Δεν προσπαθούν ν ‘ αρέσουν σε κανέναν.

Δεν κάνουν εκπτώσεις για ν’ ακούσουν το λόγο τον καλό. Δεν έχουν μάθει να ζούνε από κολακείες ή ανήθικες, άστοχες, στοχαστικές και άνοστες συμπεριφορές των γύρω.

Είναι τρελοί .. Με μία τρέλα που τη ζηλεύω. Που θέλω πολύ να την αποκτήσω . Να λέω ναι στη ζωή. Ναι στην αλήθεια. Ναι στην αυθεντικότητα ..

Αυτοί οι καθημερινοί τρελοί, μα πιο λογικοί απ’ τον καθένα μας.. μας βάζουν τα γυαλιά και μας δείχνουν πως είναι η ζωή έξω από τη γυάλα της ασφάλειας και του καθωσπρεπισμού..

Και χαμογελούν.. Αν έχεις το Θεό σου..