ΤΟ ΝΤΑΗΛΙΚΙ ΜΟΥ..

Μπορείς εύκολα να πεις, “δεν με νοιάζει”.
Μπορείς εύκολα να πεις, “δεν αξίζει”.
Μπορεί να το παίζεις και νταής για να πείσεις τους γύρω.
Όταν ψιλό βραδιάζει όμως, η καρδιά σου σε βγάζει ψεύτη έτσι;
Ανεξίτηλα..είναι τα χάδια μερικών ανθρώπων στην καρδιά.

Δεν φεύγουν μ’ ένα “δεν με νοιάζει” ή μ’ ένα
“δεν αξίζει”.
Δυστυχώς δεν φεύγουν..
Και εγώ θα ήθελα το νταηλίκι μου να σ’ έσβηνε από μέσα μου, όμως δεν γίνεται τόσο απλά.
Τόσο απλά δεν γίνεται..και από νταής ξεδιπλώνω την αναμονή μου για σένα..και μοιάζω ανήμπορος φωνακλάς και αδυσώπητος ηθοποιός που πάνω στο σανίδι ξεγυμνώνει την απόγνωση του για το έρωτα που απαρνιέται κάθε μέρα.
Και έτσι μοιάζω τρελός..
Μα αν δεν είσαι τρελός, πως μπορείς να μιλάς για έρωτα;

Χρήστος Τούβε