Σήμερα βίωσα την αδικία.
Και το ευχαριστήθηκα όπως της άξιζε.
Με συντομία και ένα δειλό χαμόγελο, της είπα ότι θα επιστρέψω.
Όχι για να της αποδείξω κάτι.
Αλλά να..
Να μην προκαλέσω την αδικία μου, να το ξανασκεφτεί την άλλη φορά που θα δοκιμάσει να με δαμάσει;

Στη ζωή μου, στο μερίδιο της χασούρας και της αδικίας, βρίσκω πολλούς να με νταντεύουν.
Στο μερίδιο της νίκης όμως δεν με δάμασε ποτέ κανείς.
Γιατί κανείς δεν φαντάστηκε πως πίσω από το δειλό χαμόγελό μου, ξαγρυπνά το θεριό μιας ολόκληρης επανάστασης για δικαιοσύνη..
Και η δικαιοσύνη είναι χίλιες μαζεμένες αδικίες, στη γωνιά τους φυλακισμένες, μια για πάντα στον φόβο τους, μήπως επανέλθω με το δειλό χαμόγελό μου..
Καταλαβαίνεις;