Κάθε φορά που ετοιμάζεσαι να μιλήσεις για το πόνημά σου, ζωντανεύουν και πάλι οι ίδιες σκέψεις..

Πόσο προσπάθησες, πόσα θυσίασες και πόσα ακόμα κρυμμένα μυστικά σου δεν φανέρωσες για να βγει στο προσκήνιο το βιβλίο σου..

Για κάθε τι που φανερώνεις, κάθε τόσο απογυμνώνεσαι. Όμως εκεί είναι όλη η ουσία του ανθρώπου.Στη δύναμη να εκφράζει όλα εκείνα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με λόγια.Στη δύναμη να καταφέρνει τ’ ανήμπορα, να κάνει τα αδύνατα να έχουν αδύναμα σημεία και να μπορούν να κατακτηθούν από μόνο μία λέξη..

Την ψυχή..
Μία λέξη που γονατίζει κάθε άνεμο που πάει κόντρα.
Και στην πορεία προς τ΄όνειρο θα βρεις πολλούς ανέμους κόντρα..

Όση χρυσόσκονη καταφέρεις να σωθεί, τόσο τα όνειρα έχουν πλώρη ζωντανή..