Έτσι είμαι εγώ.
Οξύθυμος από τα γεννοφάσκια μου.
Εριστικός και ειρωνικός όταν με προκαλούν.
Απότομος και λιγομίλητος, όταν δεν αντιλαμβάνομαι την ευγένεια.
Ανάποδος, γιατί το ένστικτό μου με προειδοποιεί να πάω κόντρα.
Αφύσικος στους καιρούς και απάνθρωπος στην αδικία.
Ίσως να είμαι και εκνευριστικός, τις περισσότερες φορές.Κτητικό θα με χαρακτήριζες γιατί το δικό μου, είναι δικό μου..
Όμως είμαι ο εαυτός μου..και μπορεί τα καλά μου να είναι μετρημένα αλλά δεν θα τα πω..
Γιατί αν τα πω δεν έχουν την ίδια αξία που θα τ’ άκουγα από σένα.
Εσύ να κρατήσεις ότι είμαι ο εαυτός μου.
Καμία έκπτωση σε αυτό.
Εσύ γι’ αυτό, μπορείς να με αγαπήσεις ή να με μισήσεις..Είναι δική σου επιλογή.
Η απόφαση σου όμως, θα ταξιδεύει συνεχώς με την αυθεντικότητα και την αλήθεια μου.
Δεν θα είναι εύκολο..
Θα έχει όμως τη μυρωδιά μου..τη γνησιότητα μου και θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος ότι δεν κορόιδεψα..δεν φέρθηκα ανώριμα ή ανήθικα..
Τουλάχιστον η συνείδηση μου θα προβάρει το μοναδικό κουστούμι που μπορώ να φορέσω.
Το κουστούμι του άντρα που κοιτάει στα μάτια και δεν ψάχνει δικαιολογίες, αλλά εξηγεί όλα του τα στραβά για να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις..
Καταλαβαίνεις;