Προσωπικά ξεκίνησα το ταξίδι της ζωής ως άτομο και κατέληξα πρόσωπο.
Πρόσωπο που κλαίει, γελάει, φωνάζει, οδύρεται και πάλι χαμογελά.Ο συναισθηματικά ανάπηρος άνθρωπος δεν θα γίνει ποτέ το πρόσωπό σου.Θα παραμένει ένα άτομο του συνόλου.Ένας σαν όλους του άλλους.

Γι ‘ αυτό σου λέω, μην τον κατηγορείς, συγχώρεσέ τον γιατί αν δεν μάθεις το παραμύθι του έρωτα καταλήγεις ένας Μίδας.Ότι πιάνεις γίνεται χρυσός.Ότι αγγίζουν, απομακρύνεται.
Κατάρα είναι και όχι δύναμη.